The real voyage of discovery
Door: Barbara
Blijf op de hoogte en volg Barbara
23 Juli 2014 | Jordanië, Mādabā
"The real voyage of discovery lies in not seeing new landscapes but in having new eyes" - Marcel Proust
“I was in haste returning to Amman, but the people of Madaba shot at me and took me back to their town so I would be their guest and eat their food...” The voyager Philpe in the early 20th century.
Nou, schieten is niet nodig hoor. De Jordaniërs halen me keer op keer met het grootste gemak over met die enorme glimlach van ze, en geweldige kookkunsten!
A sudden change of 'plans'. Ik ga een weekje (ma-vrij) Engels lesgeven aan de 6 medewerkers van het restaurant/bar van Saint John Hotel hier in Madaba! (Google maar 'Saint John Hotel Madaba' en alle resultaten bovenaan verwijzen naar dit hotel.) Twee dagen geleden kwam de eigenaar naar mij en Alex toe -de skybar met geweldig uitzicht was ons aangeraden door de kerel van het hotel waar ik nu verblijf- met het verzoek of we na afloop wilden laten weten hoe we ons bezoek hadden ervaren. Hij is vaak in het buitenland en heeft SJH pas in december geopend. Ik nam zijn verzoek serieus en heb een A4tje volgeschreven met plussen en minnen over het eten en de service. Het eten was werkelijk verrukkelijk (maar zou voor de meeste kerels te weinig zijn), de presentatie netjes (maar waarom binnen wel placemats en buiten niet) en de bediening uiterst vriendelijk maar ze snapten niets van wat we zeiden en vroegen. Ik kan erom lachen als ik vraag wat de specialiteit is en het antwoord is 'one minute, please' en vervolgens of Philadelphia een local beer is en het antwoord weer is 'one minute, please', maar zo denken vast niet al zijn gasten erover. Ik suggereerde dus dat hij zijn personeel een weekje op Engels les zou moeten doen, waarop hij reageerde met dat een week toch nooit genoeg kan zijn. Dus zei ik grappend: "They don't need to be able to have a conversation about politics, right, or the current economic situation of Jordan. Just the basics like greetings, and the menu will do just fine". Dat vond hij wel vermakelijk en al zuigend aan zijn shisha zei hij uitdagend, "okay, you'll do that". "Ehm, well ... I could do that, I'm a certified English teacher to students of other languages. But let me think about that, I'll come back tomorrow and give you my reply."
We hebben mijn lijstje uitgebreid besproken en hij koestert het nu al 2 dagen in zijn binnenzak. Gisteren ben ik teruggegaan en heb hem gezegd: "I'll do it, on one condition that I can fit it into my schedule and don't have to compromise my journey through Jordan by staying just in Madaba". Dat snapte hij wel, dus hebben we afgesproken dat ik de komende 3 weken mijn ding ga doen, en dan terugkeer naar Madaba en de laatste week lesgeef aan zijn personeel. De restaurant manager is dan ook terug en die spreekt redelijk Engels, nog één ervan een beetje, maar de rest nagenoeg niets. Omdat meer dan 1,5 uur les per dag mij zinloos lijkt en ik natuurlijk veel ervaring heb in de horeca heb ik voorgesteld dat ik die 5 dagen meeloop met zijn staff 'for a training on the spot'. Maar alleen ontbijt en diner, want ik wil de middag voor mezelf hebben. In return wil ik gratis accommodatie en maaltijden. Het begin van het gesprek was ik vooral aan het woord en heb ik mijn goed doordachte voorstel uiteengezet en wat mijn voorwaarden waren. Hij en zijn vrouw hebben aandachtig geluisterd en waren zichtbaar onder de indruk en gingen met alles akkoord. Oooh, zat ik op veertjes! Hahaha!
Alex is vanmorgen vroeg vertrokken voor een spiritueel weekje rust in de natuur (Dana National Park). Ik heb nu bedacht dat ik naar Petra wil, Wadi Rum, Aqaba (duiken) en Dana op de terugweg doe, en van hier naar het naastgelegen vliegveld kan voor mijn vlucht. Enige nadeel is dat ik dus terug moet naar Amman voor een mini-bus naar Petra, die om 6:30 (in ieder geval) vertrekt dus waarschijnlijk kost het me nog een dag in Amman. Dan pak je toch de taxi?! Jaja, meer dan 50 euro óf 3 voor de mini-bus (1 naar Amman en 2 naar Petra) plus een hotel voor 16 euro... En in Amman voel ik me goed thuis dus dan weet ik het wel. Bovendien... (hihihi) mis ik de Ramadan!!
Wat een timing om dit te schrijven, want het televisiekanaal schakelt nu over naar de imam (19:51 uur), en buiten hoor ik de muezzin die de iftar aankondigt. En de kerel van het hotel komt me ongevraagd eten brengen! De keuken is gesloten want de kok viert Ramadan met zijn familie, maar geen moslim eet alleen dus vrienden van 'de kerel' komen hier iedere avond met hem eten. Ik ga het niet koud laten worden en zet mijn laptop even weg. // Lekker, kip met pasta, en een colaatje van het huis. Alweer gratis avondeten! Net met Nabir gekletst, 'de kerel' zijn naam maar eens gevraagd. Tja... ehm, denk denk. Ramadan is maandag over en dan is het groot feest. Van de plekken waar ik nog naartoe wil is Aqaba de enige waar dat echt gevierd zal worden. Ik ga dus even kijken of ik van hier wel naar Aqaba kan en de trip dan in omgekeerde volgorde doe. Nabir denkt 2 á 3 busjes, maar dus wel met OV en niet via Amman. Zojuist besloten dat ik de laatste 3 dagen ga vasten, overdag alleen water drink en zo min mogelijk zal roken. Hier is het dus ook Ramadan, maar vanwege de grote christelijke gemeenschap lang niet zo intens als in bijvoorbeeld Amman. En intens dat het is. De saamhorigheid, de energie die losbarst bij het 'startsein'... Ik begon ervan te genieten, en te wennen aan de restricties. Het wordt dan ook erg gewaardeerd dat ik de heilige maand zo respecteer. Goed, het e.e.a. gaat stiekem, maar dat doen zij ook! Bovendien moest ik hier even wennen aan het gefluit en de aandacht van de kerels op straat. Nog altijd netjes bedekt van enkels tot polsen ben ik hier voor de show-offs ook niet echt veilig. Wat een parade in hun chique auto's met luide muziek iedere avond. Moslims zijn veel gematigder, en gedragen zich veel correcter. Ik ben bijna beledigd door de ongeremde aanspraak van de kerels hier op straat, hahaha.
Ik ga afronden en de hoteleigenaar Salman nog even gedag zeggen. Hij is er niet meer als ik over 3 weken terugkom, dan heb ik te maken met zijn enorm enthousiaste vrouw en natuurlijk de restaurant manager.
Ik heb er zin in!
Liefs,
Barbara
“I was in haste returning to Amman, but the people of Madaba shot at me and took me back to their town so I would be their guest and eat their food...” The voyager Philpe in the early 20th century.
Nou, schieten is niet nodig hoor. De Jordaniërs halen me keer op keer met het grootste gemak over met die enorme glimlach van ze, en geweldige kookkunsten!
A sudden change of 'plans'. Ik ga een weekje (ma-vrij) Engels lesgeven aan de 6 medewerkers van het restaurant/bar van Saint John Hotel hier in Madaba! (Google maar 'Saint John Hotel Madaba' en alle resultaten bovenaan verwijzen naar dit hotel.) Twee dagen geleden kwam de eigenaar naar mij en Alex toe -de skybar met geweldig uitzicht was ons aangeraden door de kerel van het hotel waar ik nu verblijf- met het verzoek of we na afloop wilden laten weten hoe we ons bezoek hadden ervaren. Hij is vaak in het buitenland en heeft SJH pas in december geopend. Ik nam zijn verzoek serieus en heb een A4tje volgeschreven met plussen en minnen over het eten en de service. Het eten was werkelijk verrukkelijk (maar zou voor de meeste kerels te weinig zijn), de presentatie netjes (maar waarom binnen wel placemats en buiten niet) en de bediening uiterst vriendelijk maar ze snapten niets van wat we zeiden en vroegen. Ik kan erom lachen als ik vraag wat de specialiteit is en het antwoord is 'one minute, please' en vervolgens of Philadelphia een local beer is en het antwoord weer is 'one minute, please', maar zo denken vast niet al zijn gasten erover. Ik suggereerde dus dat hij zijn personeel een weekje op Engels les zou moeten doen, waarop hij reageerde met dat een week toch nooit genoeg kan zijn. Dus zei ik grappend: "They don't need to be able to have a conversation about politics, right, or the current economic situation of Jordan. Just the basics like greetings, and the menu will do just fine". Dat vond hij wel vermakelijk en al zuigend aan zijn shisha zei hij uitdagend, "okay, you'll do that". "Ehm, well ... I could do that, I'm a certified English teacher to students of other languages. But let me think about that, I'll come back tomorrow and give you my reply."
We hebben mijn lijstje uitgebreid besproken en hij koestert het nu al 2 dagen in zijn binnenzak. Gisteren ben ik teruggegaan en heb hem gezegd: "I'll do it, on one condition that I can fit it into my schedule and don't have to compromise my journey through Jordan by staying just in Madaba". Dat snapte hij wel, dus hebben we afgesproken dat ik de komende 3 weken mijn ding ga doen, en dan terugkeer naar Madaba en de laatste week lesgeef aan zijn personeel. De restaurant manager is dan ook terug en die spreekt redelijk Engels, nog één ervan een beetje, maar de rest nagenoeg niets. Omdat meer dan 1,5 uur les per dag mij zinloos lijkt en ik natuurlijk veel ervaring heb in de horeca heb ik voorgesteld dat ik die 5 dagen meeloop met zijn staff 'for a training on the spot'. Maar alleen ontbijt en diner, want ik wil de middag voor mezelf hebben. In return wil ik gratis accommodatie en maaltijden. Het begin van het gesprek was ik vooral aan het woord en heb ik mijn goed doordachte voorstel uiteengezet en wat mijn voorwaarden waren. Hij en zijn vrouw hebben aandachtig geluisterd en waren zichtbaar onder de indruk en gingen met alles akkoord. Oooh, zat ik op veertjes! Hahaha!
Alex is vanmorgen vroeg vertrokken voor een spiritueel weekje rust in de natuur (Dana National Park). Ik heb nu bedacht dat ik naar Petra wil, Wadi Rum, Aqaba (duiken) en Dana op de terugweg doe, en van hier naar het naastgelegen vliegveld kan voor mijn vlucht. Enige nadeel is dat ik dus terug moet naar Amman voor een mini-bus naar Petra, die om 6:30 (in ieder geval) vertrekt dus waarschijnlijk kost het me nog een dag in Amman. Dan pak je toch de taxi?! Jaja, meer dan 50 euro óf 3 voor de mini-bus (1 naar Amman en 2 naar Petra) plus een hotel voor 16 euro... En in Amman voel ik me goed thuis dus dan weet ik het wel. Bovendien... (hihihi) mis ik de Ramadan!!
Wat een timing om dit te schrijven, want het televisiekanaal schakelt nu over naar de imam (19:51 uur), en buiten hoor ik de muezzin die de iftar aankondigt. En de kerel van het hotel komt me ongevraagd eten brengen! De keuken is gesloten want de kok viert Ramadan met zijn familie, maar geen moslim eet alleen dus vrienden van 'de kerel' komen hier iedere avond met hem eten. Ik ga het niet koud laten worden en zet mijn laptop even weg. // Lekker, kip met pasta, en een colaatje van het huis. Alweer gratis avondeten! Net met Nabir gekletst, 'de kerel' zijn naam maar eens gevraagd. Tja... ehm, denk denk. Ramadan is maandag over en dan is het groot feest. Van de plekken waar ik nog naartoe wil is Aqaba de enige waar dat echt gevierd zal worden. Ik ga dus even kijken of ik van hier wel naar Aqaba kan en de trip dan in omgekeerde volgorde doe. Nabir denkt 2 á 3 busjes, maar dus wel met OV en niet via Amman. Zojuist besloten dat ik de laatste 3 dagen ga vasten, overdag alleen water drink en zo min mogelijk zal roken. Hier is het dus ook Ramadan, maar vanwege de grote christelijke gemeenschap lang niet zo intens als in bijvoorbeeld Amman. En intens dat het is. De saamhorigheid, de energie die losbarst bij het 'startsein'... Ik begon ervan te genieten, en te wennen aan de restricties. Het wordt dan ook erg gewaardeerd dat ik de heilige maand zo respecteer. Goed, het e.e.a. gaat stiekem, maar dat doen zij ook! Bovendien moest ik hier even wennen aan het gefluit en de aandacht van de kerels op straat. Nog altijd netjes bedekt van enkels tot polsen ben ik hier voor de show-offs ook niet echt veilig. Wat een parade in hun chique auto's met luide muziek iedere avond. Moslims zijn veel gematigder, en gedragen zich veel correcter. Ik ben bijna beledigd door de ongeremde aanspraak van de kerels hier op straat, hahaha.
Ik ga afronden en de hoteleigenaar Salman nog even gedag zeggen. Hij is er niet meer als ik over 3 weken terugkom, dan heb ik te maken met zijn enorm enthousiaste vrouw en natuurlijk de restaurant manager.
Ik heb er zin in!
Liefs,
Barbara
-
02 Augustus 2014 - 21:05
Marianne:
Wat gaaf dat je hen Engels gaat leren zeg! Veel plezier nog in Jordanië! -
04 Augustus 2014 - 10:56
Eva:
Ha Barbara, Wat ben je weel lekker bezig! Zoals altijd: leuk om te lezen. Liefs, Eva
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
