Welcome to Jordan!

Na 24 uur ben ik dit kleine kamertje in Farah Hotel nog niet uit geweest. Ik heb de aankondiging van het avondgebed en de iftar (avondmaaltijd na het vasten) door de muezzin gisteren wel gehoord, maar ik had nagenoeg geen honger, in ieder geval niet genoeg om ervoor op te staan en de confrontatie met de chaos op straat ervoor aan te gaan. Eten heb ik nu dus al zo’n 30 uur niet gedaan. Lange tijd niet eten heb ik nooit zo moeilijk gevonden, ik word van veel chagrijnig, maar gek genoeg niet van honger. Je moet gewoon niet wennen aan schranspartijen, snacken, snoepen, en meer van dat soort overbodige gulzigheid en dan is het zowel geestelijk als lichamelijk een koud kunstje om te blijven staan met zeer weinig voedsel in de maag. Bijkomend voordeel is dat ik maar 60 kg. mee loop te zeulen, in dit warme klimaat eigenlijk best gunstig. Waarschijnlijk ben ik wel weer geen echte vrouw, nog los van het feit dat ik niet getrouwd ben en geen kinderen heb. Ik heb geen tieten en geen kont, en in Afrika vonden de mannen dat ook al niet aantrekkelijk, ik gok hier in het Midden Oosten ook niet.
Niet roken en niet mogen drinken (water ja, zelfs ik denk niet altijd aan bier) is aan mij echter slecht besteed. De driver die me gisteren naar mijn hotel reed ging zodra het vasten voor die dag voorbij was eerst drinken, dan roken, en daarna als eerste versnapering aan de dadels (wat gebruikelijk is). Uit praktisch oogpunt denk ik dat ik maar gedeeltelijk aan het vasten ga meedoen. Dus niet eten overdag, en niet roken of drinken waar mensen dat kunnen zien.
(Alhoewel...) Maar het is wel mijn vakantie, en de Irish pub (jaja, Amman heeft er één) heeft het bier vast koud staan (ik hoop vurig op ook iets anders dan Guinness). Dat moet mij dit kamertje toch uit kunnen krijgen ;)

Een rokende en drinkende vrouw, die ook nog eens niet meer om het lijf heeft dan een grasspriet… Dat kan toch geen kameel waard zijn? (Sorry pa, loop je toch je kameel mis :p )

Ps. Ik hoor jullie vragen wat ik dan wél heb gedaan. Slapen, bijna aan één ruk door geslapen.
Ps. 2 Later ongetwijfeld meer over de beproevingen van Ramadan, aangezien ik mijn lol nog op kan tot en met 29 juli.

Losse flodders
*) Is ‘can I see your fluids?’ niet een beetje een rare vraag? #airportdouane (Heb me deze keer in weten te houden en niet eens gezegd dat ik een bom heb verstopt in een halve vakantietube tandpasta en deze maar gewoon -met bijbehorende Golgate grijns- overhandigd. Ik leer het wel...)

@Afra Restaurant (na 30 meter had ik wel weer genoeg gelopen en daar was deze aanrader uit Lonely Planet)
“Can you recommend me a place to eat?” vraag ik aan de man van de receptie. “Bad time to eat, worse time,” krijg ik als antwoord. (‘Dat vroeg ik niet, gast, ik heb langer gevast dan jullie en ik wil ETEN,’ denk ik in een flits.) “But I thought this is exactly the time …” zeg ik enigszins beteuterd. “You wait half an hour, or an hour, than is best time,” onderbreekt hij me. Oké, ik snap het, ze eten eerst zelf, en dan zijn de toeristen aan de beurt. Ik waag het er maar op en ga aan de wandel, want anders kom ik het hotel nooit uit. De reisknop moet nog om: ik moet uit mijn schulp kruipen, mijn hart openstellen voor de mensen en het land gaan ervaren. Ik ben duidelijk net iets té comfortabel in het alleen zijn geworden…
De openhartige en avontuurlijke staat van zijn waar ik op uit ben is wel te forceren en zodoende ga ik in op het aanbod van 2 mannen op de stoep van een eettentje voor de deur van het hotel om de maaltijd met ze te delen. Ze sporen me aan te eten uit de gemeenschappelijke schaal dus scheur ik stukken pitabrood af om daarmee de kip uit de schaal te pakken. Erg lekker. Ik beantwoord de gebruikelijke vragen, krijg een stortvloed van Arabische woorden over me heen wanneer ik vraag hoe het gerecht heet (waardoor ik dat natuurlijk niet heb onthouden) en toen we uitgepraat waren wenste ik ze een goede avond en liep verder.
Vanaf het balkon van dit restaurant kijk ik uit over een drukke straat, sfeerproeven van een veilige afstand. Nu leg ik mijn pen even neer voor een Turkse koffie (de nr. 2, na de onbetwiste nr. 1 uit Honduras) en verrukkelijk uitziende cake :) // Ja, hier word ik nou gelukkig van (hoewel ik maar niet tegen de ober zeg ‘that he made me very happy’ ;)

Autorijden is hier waar ‘vakmanschap’ (heb nog geen woord gevonden dat het correct beschrijft). Bij stoplichten rijden ze standaard te ver door zodat ze het niet meer kunnen zien, maar het getoeter achter hen verraad wel wanneer het groen is. Er wordt dan ook onafgebroken getoeterd, iets wat ik met moeite kan begrijpen. Als je er bij het stoplicht achterkomt dat je eigenlijk had moeten voorsorteren (of dit best wel weet maar gewoon eigenwijs bent), parkeer je hem gewoon vooraan half op het kruispunt. Iedereen lijkt het doodnormaal te vinden. #autohurentochmaarniet

Het is maandagavond en eigenlijk heb ik toch niet zo’n zin om op pad te gaan, zelfs niet voor een pot bier. Ik denk dat ik de Blacklabel van mr. Walker (uiteraard belastingvrij) maar aanbreek en in de lounge van het hotel nog wat ga lezen.

Losse flodders
*) De sirenes van de hulpdiensten klinken als het geluid van een computergame.
*) Ik zie veel vrouwen rijden en zo te zien staan ze hun mannetje wel in dit chaotische verkeer!
*) Als het mij uitkomt ben ik hier getrouwd, of op zijn minst verloofd, en voor dat doeleinde draag ik een ring (ooit gekregen in Zuid-Afrika van mijn duikmaatje Domoina uit Madagascar). Mochten ze nou een foto van hem willen zien (mijn ouders en ik bedachten dat ik toch een foto bij zou moeten hebben van mijn ‘man’, het liefst een kerel met baard) dan krijgen ze er één overhandigd van … mijn broertje! Die dat nu ook voor het eerst te horen krijgt trouwens, haha. Sorry bro, maar zoveel hard-copy foto’s van mannen met baarden waren even niet voor handen en deze heb ik sowieso bij (sleutelhanger met foto’s van jullie allemaal, weet je wel).
*) Oh baby, I’m in LOVE!!!
Nee, ik heb nog steeds geen trouwplannen, maar ik ben wel over te halen door een kerel die een huis aanbiedt dat is ingericht door BOKJA DESIGN uit Lebanon (wat nou kamelen). Check Google afbeeldingen… need I say more…?